ALEM SANA MUHTAÇ
Firavunlar, nemrutlar habire kana doysun,
Eşkıya meydanda; gene oysun, gene soysun,
Doğusu, batısı alemin yine hep mahsun,
Cihan yetim, cihan öksüz; zira sen, sen yoksun.
Seni andıkça bir hoş olur, titrer yüreğim,
Halel gelmez hiç, bükülmez o zaman bileğim.
İslâm’ın sesi gürlesin tek, budur dileğim,
Mahrum etmesin Allah, olmasın sensizliğim.
Bak şu aleme de, gör sana nasıl muhtacım,
Her yer figandadır; dinmez benim derdim, acım,
Tek çarem sensin; var mı senden gayrı ilacım ?
Peygamberim, Muhammedim, Sultanım, baş tacım.
(İsmet KESKİNSOY)