HARDAL

Öğrenme  psikolojisinde en akıllı yol, söylenilmek istenileni, gene kendi hasmına söyletebilmek- yedirebilmektir. Ancak bunu yaparken  de amaçlanan görüşü, hasmın kendi görüşü haline getirmek  hünerini gösterebilmektir. Kısaca sonuca ulaşıldığında, hasım  neyi yediğinin farkına bile varmamalıdır.

Hikayeye göre, bir Alman, bir İtalyan, bir Fransız ve bir  İngiliz aralarında köpeğe hardal yedirmek konusunda iddiaya  tutuşurlar.
Alman önceliği alır, hardalı topak yapar ve köpeğin ensesinden  tutarak zorla ağzına tıkar… Hayvanın ağzı yandığı için hardalı  yemez ve çıkarır…

İtalyan hemen atılır, öyle olmaz der ve hardalı makarna şeklinde  ufak parçalar halinde bölerek, köpeğe yedirmeğe çalışırsa da,  hayvanın ağzı gene yandığından o da başaramaz…

Fransız da, konuya kendi açısından yaklaşarak, hardalı önce  sulandırıp, sos olarak köpeğe yedirmek için uğraşırsa da, bu  uygulama ile de bir sonuç alamaz…

Sıra İngilize geldiğinde, İngiliz, önce köpeği okşayarak yanına  çeker, sırtını sıvazlar, sonra, hardalı topak yaparak hayvanın  poposuna yapıştırır. Köpek ardı yandıkça başlar hardalı yani  arkasını yalamaya, kısaca, canı yandıkça yalar, yandıkça yalar  ve sonuçta yalaya yalaya hardalı bitirir….. .  .

Akıllı ülkeler, hedef ülkeleri istedikleri çizgide tutabilmek  için onlara hardalı öyle yedirirler ki, o ülkeler neyi  yediklerinin (?) farkına vardıklarında iş işten çoktan geçmiş  olur!